Tag: นินจุสสุ

ทำไมต้องเดินทางมาฝึกบูจินกันที่ประเทศญี่ปุ่น เก่งขึ้นหรือเปล่า? คำตอบที่ง่ายที่สุด น่าจะเป็นการฝึกฝนให้ฝีมือเราดีขึ้น การฝึกศิลปะต่อสู้นั้นจะต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง สายดำระดับหนึ่งในบูจินกันนั้นเรียกว่า shodan ซึ่งมีความหมายว่า “ขั้นเริ่มต้น” ดังนั้นการได้รับสายดำระดับหนึ่งมิได้หมายความว่าเราเรียนจบแล้ว เรายังจะต้องพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง หากจุดประสงค์ในการฝึกของคุณคือการได้มาซึ่งสายดำ และคุณรู้สึกพอใจเพียงแค่นั้น ฝีมือของคุณจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ ในขณะที่ผู้ที่ฝึกหลังจากคุณอาจจะพัฒนาตัวเองจนแซงหน้าคุณไปในที่สุด หลายคนที่ฝึกมาระยะหนึ่งอาจรู้สึกว่าได้พัฒนาตัวเองจนเกือบสุดทางแล้ว และเริ่มมองหาแหล่งความรู้ใหม่ๆ เพื่อพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีก พวกเขาจะเดินทางไปฝึกบูจินกันที่ประเทศญี่ปุ่นกับอาจารย์ที่มีฝีมือสูงมากๆ เพื่อที่จะพัฒนาฝีมือของตัวเองให้สูงขึ้นไปอีก

จากการที่ได้เดินทางไปฝึกและสอบที่ประเทศญี่ปุ่นได้พบเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเทคโนโลยี, วัฒนธรรม, ความมีระเบียบวินัย ความมีมารยาทของผู้คนและที่ขาดไม่ได้คือประสบการณ์จากการฝึกและการสอบที่ทำให้หลายคนลุ้นจนตัวเกร็ง เริ่มจากการเดินทางครับ เมื่อถึงสนามบินนาริตะพอผ่านมาได้ก็รีบขึ้นรถไฟไปหาอาจารย์ตามที่ไดันัดหมายไว้จากนั้นก็ต่อรถไฟไปยังสถานี Minami Senju ปรากฏว่าต้องเดินไปที่พักอีก 650 เมตรครับ ลุยฝนเย็นเจี๊ยบยังกับน้ำในตู้เย็นพอถึงที่พักก็เปียกฉ่ำไปตามๆกัน หลังจากเช็คอินโรงแรมเรียบร้อย ก็ลุยฝนอีกรอบออกไปรับประทานอาหารเย็นกัน ขากลับก็ไม่ลืมที่จะแวะเซเว่นฯซื้ออาหารสำหรับมื้อเช้า จากนั้นเมื่อเข้าโรงแรมก็แยกย้ายกันพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวลุยต่อในวันรุ่งขึ้นและแล้ววันแรกก็ผ่านไป หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้นชีวิตก็มีแต่เดินๆๆขึ้นรถไฟแล้วก็เดินๆๆ ครับ เข้าใจแล้วครับที่

สำหรับการเดินทาง ไปฝึกที่ประเทศญี่ปุ่นในปีนี้ เป็นระยะเวลา ประมาณ 7 วัน ในช่วงวันที่ 1-7 มีนาคม ซึ่งมีสมาชิกที่ร่วมเดินทางทั้ง 6 คน โดยในปีนี้มีสมาชิกที่เข้ารับการสอบสายดำระดับ 5 (Sakki Test) จำนวน 4 คน และ

เรียบเรียงจากหนังสือ “NINJUTSU HISTORY AND TRADITION” ของ อ.มาซาอะกิ ฮะซึมิ ผู้สืบทอดลำดับที่ 34 ของ โตกาคุเระ ริว นินโป (นินจุสสุ) การสงครามในสมัยปัจจุบันการรบที่ทำการยิงจากระยะไกลและไม่ทำให้เกิดเสียงดังโดยการใช้ปืนไรเฟิลใส่อุปกรณ์ลดเสียง หากเทียบกันแล้วการรบของนินจาในสมัยก่อนทำการยิงจากระยะไกล และ ไม่ทำให้เกิดเสียงโดยการใช้ธนู และลูกดอก

การฝึกวันพุธที่โรงฝึกคาชิวะ ได้มีโอกาสได้ฟังอ.ชิราอิชิเล่าให้ฟังหลายเรื่อง แต่มีช่วงหนึ่งที่ท่านพูดถึง Management และ Leadership เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยได้คิดถึงมาก่อน ผมไม่ได้เริ่มฝึกบูจินกันเพราะอยากเรียนการบริหาร ผมแค่ อยากจะมาฝึกศิลปะต่อสู้เท่านั้น แต่ถ้าลองคิดดีๆ ในสมัยโบราณ ถึงแม้จะเก่งแค่ไหน เราตัวคนเดียวไม่สามารถไปรบกับคนทั้ง กองทัพได้เราจะต้องจัดตั้งกองทัพร่วมกันคนอื่นเพื่อจะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามให้ได้คนระดับบนในกองทัพก็ต้องดูว่าใครมีความ สามารถอะไร เหมาะสมกับงานประเภทไหน หากเขายังมีความสามารถไม่เพียงพอ เราจะสามารถฝึกฝนเขาให้เก่งได้อย่างไร ที่

ตอนที่ 2 ผู้ฝึกที่ดีและผู้ฝึกที่ไม่ดี การเดินทางไปญี่ปุ่นรอบนี้ผมเจอฝรั่ง (โดยเฉพาะฝรั่งสายเขียว) ที่เข้าฝึกบูจินกันเยอะมาก แต่กลับเจอคนญี่ปุ่นที่มา ฝึกค่อนข้างน้อย ฝรั่งที่ได้เจอก็มีทั้งดีและไม่ดี (แต่ส่วนใหญ่จะไม่ดี) วันแรกที่ฮอมบุ เจอฝรั่งสองคนยืนหอมแก้มกันในโรงฝึก … คือเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดาของฝรั่ง แต่นี่โรงฝึกนะครับ เคารพโรงฝึกหน่อยดีมั้ย? อีกคนใส่กางเกงเป็นขากว้างๆคล้ายๆ ขาก๊วยไม่ใส่ทาบิอีกคนมาตีลังกาหกสูงในโรงฝึก ฝรั่งอีกหลายคนก็ไม่ได้ตั้งใจฝึก ระหว่างฝึกก็จับกลุ่มคุยกัน เวลาทำก็ทำไป คนละท่ากับอาจารย์ (แล้วยังมีการมาสอนอีกว่าต้องทำแบบนี้) พอทำไม่ได้ก็ใช้แรง ฝรั่งคนเดียวกันเนี่ยแหละเวลาที่อาจารย์ให้ ออกไปแสดงท่าที่เรียนมาในวันนี้ให้ดูก็ไปโชว์ตีลังกา

วันที่ 1-7 มีนาคม 2558 ผมได้ร่วมเดินทางไปฝึกที่โรงฝึกบูจินกันประเทศญี่ปุ่นกับอาจารย์และเพื่อนร่วมโรงฝึกจาก ประเทศไทย ถึงแม้ผมจะเคยเดินทางไปมาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้จะมีความพิเศษอยู่สักหน่อย เนื่องจากผมจะต้องเข้าสอบ สายดำระดับห้าด้วย อันที่จริงมีเรื่องที่น่าสนใจอยู่หลายๆเรื่อง แต่จะขอเล่าเรื่องหลักๆให้ฟังสัก 3 เรื่องนะครับ ตอนที่ 1 Sakki Test กับฝีมือ การสอบสายดำระดับ