Tag: บูจินกัน

ทำไมต้องเดินทางมาฝึกบูจินกันที่ประเทศญี่ปุ่น เก่งขึ้นหรือเปล่า? คำตอบที่ง่ายที่สุด น่าจะเป็นการฝึกฝนให้ฝีมือเราดีขึ้น การฝึกศิลปะต่อสู้นั้นจะต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง สายดำระดับหนึ่งในบูจินกันนั้นเรียกว่า shodan ซึ่งมีความหมายว่า “ขั้นเริ่มต้น” ดังนั้นการได้รับสายดำระดับหนึ่งมิได้หมายความว่าเราเรียนจบแล้ว เรายังจะต้องพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง หากจุดประสงค์ในการฝึกของคุณคือการได้มาซึ่งสายดำ และคุณรู้สึกพอใจเพียงแค่นั้น ฝีมือของคุณจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ ในขณะที่ผู้ที่ฝึกหลังจากคุณอาจจะพัฒนาตัวเองจนแซงหน้าคุณไปในที่สุด หลายคนที่ฝึกมาระยะหนึ่งอาจรู้สึกว่าได้พัฒนาตัวเองจนเกือบสุดทางแล้ว และเริ่มมองหาแหล่งความรู้ใหม่ๆ เพื่อพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีก พวกเขาจะเดินทางไปฝึกบูจินกันที่ประเทศญี่ปุ่นกับอาจารย์ที่มีฝีมือสูงมากๆ เพื่อที่จะพัฒนาฝีมือของตัวเองให้สูงขึ้นไปอีก

Senpai กับ Sensei คำศัพท์เหล่านี้เป็นคำศัพท์ภาษาญี่ปุ่นที่ผู้ฝึกศิลปะต่อสู้ญี่ปุ่นได้ยินอยู่เป็นประจำ พอเริ่มฝึกมาสักพักหนึ่งก็จะเริ่มรู้ว่า เซนไปย์ (Senpai 先輩) มีความหมายว่ารุ่นพี่ ในขณะที่เซนเซย์ (Sensei 先生) มีความหมายว่าอาจารย์ ถ้าดูตามตัวอักษรคันจิแล้วคำว่า sen (先）นั้นมีความหมายว่าก่อนหน้า  ส่วนคำว่า pai (輩) นั้นมีความหมายว่า พวกพ้อง ดังนั้น senpai

จากการที่ได้เดินทางไปฝึกและสอบที่ประเทศญี่ปุ่นได้พบเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเทคโนโลยี, วัฒนธรรม, ความมีระเบียบวินัย ความมีมารยาทของผู้คนและที่ขาดไม่ได้คือประสบการณ์จากการฝึกและการสอบที่ทำให้หลายคนลุ้นจนตัวเกร็ง เริ่มจากการเดินทางครับ เมื่อถึงสนามบินนาริตะพอผ่านมาได้ก็รีบขึ้นรถไฟไปหาอาจารย์ตามที่ไดันัดหมายไว้จากนั้นก็ต่อรถไฟไปยังสถานี Minami Senju ปรากฏว่าต้องเดินไปที่พักอีก 650 เมตรครับ ลุยฝนเย็นเจี๊ยบยังกับน้ำในตู้เย็นพอถึงที่พักก็เปียกฉ่ำไปตามๆกัน หลังจากเช็คอินโรงแรมเรียบร้อย ก็ลุยฝนอีกรอบออกไปรับประทานอาหารเย็นกัน ขากลับก็ไม่ลืมที่จะแวะเซเว่นฯซื้ออาหารสำหรับมื้อเช้า จากนั้นเมื่อเข้าโรงแรมก็แยกย้ายกันพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวลุยต่อในวันรุ่งขึ้นและแล้ววันแรกก็ผ่านไป หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้นชีวิตก็มีแต่เดินๆๆขึ้นรถไฟแล้วก็เดินๆๆ ครับ เข้าใจแล้วครับที่

  นี่คือความเห็นของผมเกี่ยวกับระดับสายในบูจินกัน อาจารย์มะซะอะกิ อยู่เหนือแนวคิดเรื่องระดับสายที่ไร้ค่า ท่านได้พูดถึงเรื่องสายในแบบของกีฬา และ ศิลปะต่อสู้หลายครั้งในหลายปีที่ผ่านมา ในบูจินกันมีมีแนวคิดที่เรียกว่า ซากิสุเคะ (Sakizuke) ซึ่งเป็นแนวทางที่ อ.มะซะอะกิ ได้รับสายสืบต่อมาจาก อ.ทะกะมะสึ ผมคิดว่า อ.มะซะอะกิให้ความเคารพ อ.ทะกะมะสึ และ ตัววิชาเป็นอย่างมาก ทำให้ท่านเข้าใจถึงสิ่งที่ อ.ทะกะมะสึ และตัววิชาต้องการจากท่านเป็นอย่างดี

(ข้อแนะนำการเข้าฝึกที่ฮอมบู ในเรื่องของมารยาทในแบบญี่ปุ่น โดย Mark Lithgow ข้อร้องให้นำมาเผยแพร่ต่อไป)   ข้าพเจ้าได้สนทนากับ Soke ที่บ้านของท่านเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเกี่ยวกับธรรมเนียมมารยาทในโรงฝึกและท่านคิดว่าเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องบอกเล่าให้สมาชิกบูจินกันทุกคนได้ทราบ ในวันนี้ (10 พฤษภาคม 2015) อาจารย์ได้ฝากให้ข้าพเจ้าบอกต่อเล่าเรื่องนี้กับทุกคนที่เข้ามาฝึกบูจินกัน มารยาทในโรงฝึกผันแปรไปตามแต่ละสำนัก และโรงฝึกบูจินกันก็ด้วยเช่นกัน บ่อยครั้งที่เราเรียนรู้จากการมองคนอื่นที่รู้มากกว่าตัวเรา โชคไม่ดีที่ในหลายช่วงหลังมานี้มีคนมาที่โรงฝึกฮอมบุแห่งใหม่มากมาย และ

Sakki Tast คือการสอบขึ้นสายดำขั้น 5 ของบูจินกัน บูโด ไทจุสสึ วิธีการก็คือ จะให้เรานั่งคุกเข่าหลับตา แล้วก็จะมีอาจารย์ระดับขั้น 15 ซึ่งอาจารย์มาซึอะกิจะเป็นคนเลือก มายืนอยู่ด้านหลังของเรา ใช้ดาบไม้ไผ่หุ้มนวมฟันลงมาที่ศีรษะจากด้านหลัง ถ้าหลบดาบนั้นได้ ก็ถือว่าผ่าน ได้รับสายดำขั้น 5 ถ้าใครยินครั้งแรก ก็คงจะคิดเหมือนผมตอนได้ยินอาจารย์เอกเล่าให้ฟังครั้งแรกเหมือนกันว่า

1.สถานที่ฝึกและการเดินทาง การเดินทางไปญี่ปุ่นครั้งนี้ ไปช่วงวันที่ 1-7 มีนาคม 2558 จุดประสงค์หลักๆก็คือ ไปฝึกบูจินกัน บูโด ไทจุสสึ พวกเราไปฝึกอยู่ 3 ที่ คือ Hombu Dojo Ayase Kashiwa โรงฝึกทั้ง 3