นินจาโคกะ คนสุดท้าย

นินจาโคกะ คนสุดท้าย

หากเอ่ยถึงนินจาทั่วประเทศญี่ปุ่นจากยี่สิบกว่าริวที่คนคุ้นหูกันมากก็คงเป็นอิกะริว และ โคกะริว จากภาพยนตร์และการ์ตูนที่ถูกนำเสนอค่อนข้างบ่อย

ปรมาจารย์และผู้สืบทอดของโคกะริวนินจาคนสุดท้ายมีชื่อว่า ฟูจิตะ เซอิโกะ เกิดเมื่อปี 1899 ในอดีตท่านมีชื่อว่า อิซามุ และเปลี่ยนชื่อเป็นเซอิโกะ ในภายหลังท่านเริ่มให้เริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่อายุประมาณ 3 ปี
โดยได้ฝึก โคกะริว วะดะฮะ นินจุสสุ ( Koga Ryu Wada Ha Ninjutsu – นินจุสสึ สำนักโคกะ สายวะดะ) จากปู่ของท่านซึ่งเป็นเจ้าสำนักและผู้สืบทอดคนที่ 13 ของนินจุสสึ สำนักโคกะ สายวาดาชื่อ ชินตะซาเอมอน ฟูจิตะ ได้ฝึก บูเกอิ จูแฮปเป็น (Begei Juhappen-ศิลปะการรบทั้งสิบแปดแบบ) จากปู่และพ่อของท่าน และ ท่านเซอิโกะได้รับสืบทอดต่อเป็นเจ้าสำนักลำดับที่ 14 เมื่ออายุ 13 ถึง 18 ปีท่านได้ฝึกเคนโดและยูโด และได้เข้าสอนในกรมตำรวจญี่ปุ่นในเวลาต่อมา

ท่านได้เข้าฝึก Namban Satto Kenpo ซึ่งเป็นวิชาการต่อสู้โบราณจากผู้ก่อตั้งคือ ฮาชิโมโตะ อิปโปไซ และได้เป็นผู้สืบทอดวิชา Namban Satto Kenpo ลำดับที่ 3 และ ต่อมาได้เป็นผู้สืบทอด Shingetsu Ryu Shurikenjutsu วิชาปกติที่ท่านสอนต่อคนทั่วไปคือ Dai En Ryu Jojutsu , Shingetsu Ryu Shurikenjutsีu, Ichiden-ryu Hojojutsu
และ Namban Satto Kenpo

ลูกศิษย์ของท่านที่มีชื่อเสียงก็เช่น อิโนะอุเอะ โมโตะคะซึ ( Inoue Motokatsu) ผู้ก่อตั้ง Yui Shin Kai Karate-Jutsu
และ อิวะตะ มันโซ ( Iwata Manzo ) ผู้ก่อตั้ง Shito Ryu Karate-Do

ในปี 1963 หนังสือ Bugei Ryuha Daijten (เหมือนหนังสือพจนานุกรมศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น) ได้เปิดเผยชื่อของท่านเป็นครั้งแรกในหนังสือ และ ในบทสัมภาษณ์ได้กล่าวไว้อย่างชัดแจ้งว่าท่านไม่เคยสอนวิชานินจุสสึต่อให้บุคคลอื่น

ท่านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถในปี 1960 หลุมศพของท่านอยู่ที่วัด คาโนอิน ในเมืองยาสุนากะ โตเกียว เนื่องจากท่านได้เสียชีวิตไปก่อน ทำให้ประวัติของท่านบางส่วนยังคลุมเครือและมีประวัติที่หลงเหลือในปัจจุบันไม่มาก และโดยที่ไม่ได้แต่งตั้งผู้สืบทอด ทำให้เกิดปัญหาผู้แอบอ้างขึ้นโดยมากโดยเฉพาะในต่างประเทศทั้งที่ท่านเคยได้ประกาศชัดเจนว่าไม่เคยสอนวิชานี้กับผู้ใด