Category Archives: บทความ

เนื่องในโอกาศได้รับตำแหน่งชิโดชิใหม่ของสมาชิกโรงฝึกอาจารย์มาซะอะกิได้มอบชื่อโรงฝึกเป็นภาษาญี่ปุ่นให้กับโรงฝึกทั้งสี่ โดยมีความหมายมาจาก เรื่องของ ฟูจิวาระ ฉิคาตะ ที่มีที่มาจากนิยายปรัมปราของญี่ปุ่นในสมัยเฮอัน โดยตัวเรื่องเริ่มต้นที่ทางใต้ของจังหวัดอิกะ ฟูจิวะระ ฉิคาตะ นำทัพเข้าต่อต้านทัพของพระจักรพรรดิ โดยมีปีศาจ หรือ ยักษ์ (โอนิ) สี่ตนเป็นผู้นำทัพ ได้แก่ 1. คินกิ Kinki  ปีศาจทองหรือยักษ์ทอง ที่มีร่างกายคงกระพันสามารถต้านทานอาวุธของทหารได้ทุกอย่าง 2. ฟูกิ Fuuki  ปีศาจลมหรือยักษ์ลม ที่ใช้ลมเป็นอาวุธเข้าทำลายปราสาท 3. ซุยกิ Suiki    ปีศาจหรือยักษ์น้ำ สามารถควบคุมน้ำเข้าต่อสู้กับทหารได้ 4. องเกียวกิ Ongyoki  ปีศาจหรือยักษ์ที่สามารถซ่อนตัวให้ไม่มีคนเห็น จนเข้าทำลายปราสาทของข้าศึกได้ นอกจากนั้นในการเล่าเรื่องบางครั้งยังมีการกล่าวถึงยักษ์อีกสองตนแทนปีศาจน้ำซุยกิ ได้แก่ – โดกิ … Continue reading →

ผมเขียนบทความนี้ครั้งแรกไว้ในบล๊อคส่วนตัว [http://buyuth.wordpress.com/] ขอนำมาวางไว้ในส่วนของโรงฝึกด้วยแล้วกัน สำหรับผู้ฝึกบูจินกันทุกคน ——————— เขียนไปในเรื่องก่อนหน้าว่าอาจารย์ชิราอิชิ อายุเจ็ดสิบปีแล้ว และ อาจารย์มาซึอะกิอายุ แปดสิบปีแล้ว บางคนอาจจะว่า ทำไมอาจารย์ระดับนี้ถึงยังมาฝึกกันอยู่อีก บ้านเราส่วนมากอายุขนาดนี้ก็ไม่ออกไปไหนกันแล้ว สำหรับบูจินกันฝึกกันนาน ๆ ทั้งนั้น ไม่ต้องดูที่ไหนไกลในโรงฝึกไทยเรานี่เอง สิบกว่าปีที่ผ่านมาบางคนก็ฝึกตั้งแต่เป็นนักเรียน นักศึกษา และฝึกมาจนถึงป่านนี้ที่กลายเป็นคนทำงานมีลูกกันไปแล้ว　ถ้าที่ต่างประเทศนี่ก็ฝึกกันจนตายไปข้างนึงเลยทีเดียว คนไม่เข้าใจก็สงสัย….ฝึกอะไรกัน ทำไมใช้เวลาขนาดนั้น ถ้าตอบสั้น ๆ ก็ว่า ศิลปะการต่อสู้นั้นใช้เวลาการเรียนรู้ทั้งชีวิต ไม่มีวันจบ แต่ขออธิบายขึ้นมาหน่อย ถ้าฝึกถูกทางคุณจะพัฒนาตนเองได้เรื่อย ๆ  ไม่จำกัดเวลาและอายุ ยิ่งมาอายุมากขึ้นสิ่งที่เคยมีจะไม่มี สิ่งที่ไม่มีก็จะมี มันจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ได้ทั้งทางดีและไม่ดี ไม่ว่าเทคนิคท่าทาง ความคิด ความเข้าใจทั้งหลายมันจะเปลี่ยนไป เหมือนกับที่เราเห็นคนที่สมัยหนุ่ม ๆ … Continue reading →

  หัวข้อการฝึกปีนี้ เป็นดาบที่เก่าแก่ของญี่ปุ่นที่เรียกว่า เคน (Ken) เป็นดาบตรงคมสองด้านแบบกระบี่จีน เข้ามาในยุคแรก ๆ ของญี่ปุ่น ซึ่งเท่ากับว่าบูจินกันได้มีหัวข้อการฝึกครบสำหรับดาบสามแบบแล้ว คือ เคน(Ken), ทาชิ(Tachi) และ คะตะนะ (Katana)      

สำหรับภาพยนตร์ในญี่ปุ่นนั้น ไม่เหมือนภาพยนต์ในบ้านเราที่ฉากแอ็คชั่นมักให้ฝ่ายคิวบู๊ ที่ไม่มีความรู้เรื่องศิลปะการต่อสู้มาแสดงทำให้หลาย ๆ ครั้งฉากที่ออกมาเป็นที่น่าตลกขบขัน กับคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้จริง ๆ แต่ในญี่ปุ่นนักให้ผู้มีความเชี่ยวชาญก็คือนักศิลปะการต่อสู้จริง เป็นที่ปรึกษา ดังนั้นเราจะเห็นว่าภาพยนตร์ญี่ปุ่นส่วนมากจะใช้นักศิลปะการต่อสู้จริง ๆ มาเป็นที่ปรึกษา หลายเรื่องย้อนยุคเกี่ยวกับซามูไรทั้งหลายถึงได้มีความสมจริงมาก Credit　：　: ภาพจากหนังสือ Martial art of The world หนังเกี่ยวกับวิชานินจาเองก็เหมือนกัน ตั้งแต่อดีต ต้นยุค 60หนังเรื่อง ชิโนบิ โนะ โมโนะ ผู้กำกับของหนังเรื่องดังกล่าวได้โทรเข้ามาขอก็ได้มาขอคำแนะนำจากอาจารย์มาซึอะกิ และได้เข้าพบกับอาจารย์ทากามัสซึ โทชิสุกุ และ อาจารย์มาซาอะกิ ฮะซึมิ เพื่อปรึกษาที่จะทำหนังที่สมจริงขึ้นมา โดยได้รับเป็นที่ปรึกษาทางด้านเทคนิคการต่อสู้ด้วย ซึ่งหนังเรื่องนี้เองก็กลายเป็นหนังเกี่ยวกับนินจา ที่โด่งดังที่สุดเรื่องหนึ่งในอดีตของญี่ปุ่น แต่สิ่งที่คนทั่วไปไม่ทราบกันก็คือตัวแสดงในเรื่องนี้ ที่เป็นนินจาที่โด่งดังชื่อ Momochi … Continue reading →

  เนื่องจากได้รับเมล์สอบถามจากบางคน ว่าบ้านอยู่ไกลบ้าง เวลาไม่มีบ้างจะทำยังไงดี เรียนจากวีดีโอได้ไหม จึงมาขออธิบายตรงนี้ครับ คำตอบจริง ๆ คือ ไม่ได้ครับ ปัจจุบันโรงฝึกบูจินกันเกือบทั้งหมดไม่ได้ให้มีการฝึกโดยดูจากวีดีโอเพียงอย่างเดียว (แต่มีบางที่ทำ อันนี้จะไว้พูดถึงทีหลัง) สาเหตุที่ไม่ได้ให้มีการฝึกจากวีดีโอก็ง่าย ๆ ครับ การนั่งดูวีดีโอ (หรือ แม้กระทั่งการนั่งดูในโรงฝึก) ไม่ได้เหมือนกับการได้ลงฝึกจริง ๆ ยกตัวอย่างเช่น เวลาคนเชียร์ฟุตบอล คุณจะเห็นบางคนที่ตำหนินักบอลว่าทำไม่ทำอย่างนั้น อย่างนี้ เลี้ยงลูกไม่ดีบ้าง ทำไมยิงไม่ตรงบ้าง หากถามว่าคนที่ตำหนิเนี่ยหากไปเตะฟุตบอลจริง ๆ ต้องวิ่งในสนามตลอดเก้าสิบนาที หรือ ต้องทำอย่างที่กล่าวออกมาแล้วทำได้ไหม นั่นคือคนละเรื่องกันเลย หรือ เวลาคนดูมวยเหมือนกัน บ่อยครั้งจะเห็นว่าการเชียร์ของคนในสนาม กับคะแนนไม่สัมพันธ์กันก็เพราะสายตาของคนในสนามส่วนมากตามไม่ทันเกมส์ เช่นอีกฝ่ายต่อยติดบล๊อคก็เฮ เตะติดการ์ดก็เฮ แต่สำหรับคนที่ฝึกมาแล้วจะเห็นแตกต่างกันไป … Continue reading →

ขอเน้นย้ำถึงบทบัญญัติของโรงฝึกบูจินกันอีกครั้งหนึ่ง ผู้ที่ไม่สามารถปฏิบัติตามได้จะไม่ได้รับอนุญาติเข้าร่วมการฝึก ไม่ว่าจะเป็นผู้ฝึกใหม่ หรือ ผู้ฝึกที่อยู่มานานแล้ว บทบัญญัติ สํานักบูจินกัน (Bujinkan Guildeline ภาคภาษาไทย) บุคคลที่จะได้รับการอนุญาตให้เข้าฝึกในโรงฝึกของบูจินกันได้นั้น จะต้องเป็นผู้ที่เข้าใจ ยอมรับ และยึดมั่นใน กฎเกณฑ์ตามที่ได้บัญญัติไว้ดังต่อไปนี้ บุคคลที่คิดว่าไม่สามารถจะปฏิบัติตามได้ ไม่ว่าข้อใดข้อหนึ่ง จะไม่ได้รับการอนุญาตให้เข้าร่วมไม่ว่าในกรณีใดทั้งสิ้น ผู้ที่ได้อ่านกฎและข้อตกลงของบูจินกันอย่างเข้าใจ และยินยอมที่จะปฏิบัติตามเท่านั้นที่จะได้รับการอนุญาตให้เข้าร่วมสํานัก ผู้ที่สามารถแสดงถึงความสามารถในการควบคุมตัวเองในฐานะที่เป็นนักศิลปะการต่อสู้เท่านั้นถึงจะได้รับการอนุญาติให้เข้าร่วม ต้องยื่นหลักฐานทางการแพทย์ที่แสดงว่า ผู้ที่จะเข้าร่วมไม่ได้มีปัญหาทางจิต หรือติดสารเสพติดใดๆทั้งสิ้น หลักฐานทางการแพทย์ที่ยื่น ยังจะต้องแสดงว่าผู้ที่จะเข้าฝึกนั้น ไม่ได้มีข้อจํากัดในการที่จะฝึกศิลปะการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นทางร่างกาย หรือทางจิตใจ ที่อาจจะก่อให้เกิดความเสี่ยงต่ออันตรายใดๆในการฝึก ผู้ใดที่มีปัญหาเหล่านี้ไม่ว่าข้อใดข้อนึงก็ตามจะไม่ได้รับการอนุญาตให้เข้าร่วม ผู้ซึ่งมีการบันทึกว่าได้กระทําการผิดกฎหมาย กระทําตัวเป็นอันธพาล หรือมีแนวโน้มว่าจะกระทําผิดกฎหมาย จะไม่ได้รับการให้เข้าร่วมไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้น ผู้ใดที่ไม่สามารถยึดกฎของสํานักบูจินคันและกฎของสังคมส่วนรวม หรือได้ทําการเป็นที่อับอายต่อสํานัก จะโดนขับออกโดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น ที่ผ่านมามีหลายต่อหลายครั้งที่มีผู้ได้ผ่านเข้ามาในสํานักบูจินคัน แต่กลับกลายเป็นว่าบุคคลนั้นนั้น ได้กระทําตัวอันธพาล … Continue reading →